Propionian testosteronu

Przegląd

Propionian testosteronu, sprzedawany między innymi pod marką Testoviron, jest androgenem i sterydem anabolicznym (AAS), stosowanym głównie w leczeniu niskiego poziomu testosteronu u mężczyzn. Sterydy anaboliczno-androgenne (SAA) zostały pierwotnie opracowane pod koniec lat trzydziestych XX wieku i stosowane od lat pięćdziesiątych XX wieku w celu poprawy wyników sportowych, atrakcyjności fizycznej mężczyzn i poprawy wyglądu ciała u obu płci. Sportowcy stosują SAA w celu zwiększenia siły, beztłuszczowej masy ciała, a w niektórych przypadkach wygląd fizyczny W związku z tym SAA zwiększają masę ciała, masę beztłuszczową, rozmiar mięśni i trening siłowy u zdrowych mężczyzn otrzymujących 600 mg testosteronu tygodniowo przez 10 tygodni . W przypadku braku treningu siłowego rozmiar mięśni zwiększa się dzięki wyższym dawkom SAA

Rysunek 1 struktura chemiczna propionianu testosteronu

Aplikacje

Propionian testosteronu jest często stosowany do budowy masy mięśniowej. Pierwotnym wskazaniem medycznym jest leczenie niedoboru androgenów u dorosłych mężczyzn w hipogonadyzmie lub andropauzie . Obecnie propionian testosteronu jest wskazany do stosowania u jałówek w celu stymulacji maksymalnego wzrostu.
Hipogonadyzm (późne dojrzewanie i przedwczesne zakończenie dojrzewania, niektóre rodzaje impotencji) jest najczęstszym wskazaniem do terapii AAS u mężczyzn. Obecnie Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła kliniczne zastosowanie AAS w leczeniu hipogonadyzmu, niedokrwistości towarzyszącej niewydolności nerek i szpiku kostnego, endometriozy, raka i zespołu wyniszczenia w zakażeniu ludzkim wirusem niedoboru odporności [8,9] ^.. Inne zastosowania kliniczne SAA obejmują leczenie stanów katabolicznych i wyniszczenia (tj. przewlekłej obturacyjnej choroby płuc), terapię kortykosteroidami, osteoporozę, stymulację wzrostu u mężczyzn w okresie dojrzewania, profilaktykę dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego, chorób wątroby i transseksualizmu kobiet na mężczyzn, niedokrwistości niedorozwojowej, wielu stwardnienie rozsiane, zaburzenia seksualne i depresja.
Testosteron jest również dostępny w kilku różnych preparatach farmaceutycznych i jest zalecany do stosowania w medycynie weterynaryjnej w leczeniu chronicznych stanów wyniszczających oraz w poprawie apetytu i wyglądu fizycznego. Ponadto apteki weterynaryjne oferują w sprzedaży liczne preparaty estrów testosteronu w oleju oraz zawiesinę testosteronu w nośniku wodnym

Farmakodynamika

Podawanie propionianu testosteronu może indukować produkcję białek związanych z męskim rozwojem seksualnym. Z drugiej strony sam testosteron wykazuje działanie estrogenne w wyniku interakcji z enzymem aromatazą, dlatego ciągłe podawanie propionianu testosteronu może powodować podwyższenie poziomu estrogenów w osoczu. Badania kliniczne wykazały również spadek LH w osoczu po podaniu propionianu testosteronu

Sposób działania

Uważa się, że sterydy anaboliczne wywierają swoje działanie poprzez kilka różnych mechanizmów. Mechanizmy te obejmują modulację ekspresji receptora androgenowego jako konsekwencję [i] metabolizmu wewnątrzkomórkowego i poprzez bezpośredni wpływ [ii] na topologię receptora androgenowego, a tym samym późniejszą interakcję z koaktywatorami i aktywność transkrypcyjną. Inne mechanizmy obejmują[iii] efekt antykataboliczny poprzez zakłócanie ekspresji receptora glukokortykoidowego; oraz [iv] przez szlaki niegenomowe, jak również genomowe, w OUN, powodując zmiany behawioralne. Mechanizmy te omówiono w niniejszym dokumencie. Wolny testosteron [T] jest transportowany do cytoplazmy komórek tkanki docelowej, gdzie dalej wiąże się z receptorem androgenowym lub jest redukowany do 5alfa-dihydrotestosteronu (DHT) przez enzym cytoplazmatyczny 5alfa-reduktazę.

Związek z otyłością

W kilku badaniach wykazano odwrotną zależność między wskaźnikami otyłości (wskaźnik masy ciała, obwód talii, wiarygodny wskaźnik otyłości trzewnej) a poziomem testosteronu we wszystkich grupach wiekowych . Otyłość przyczynia się do wystąpienia cukrzycy typu II (T2DM), dyslipidemii, nadciśnienia, a tym samym MetS. Wcześniej opisywano odwrotną zależność między nasileniem cech MetS, T2DM i testosteronu w osoczu . W jednym badaniu związek ten był niezależny od wieku i wskaźnika masy ciała , co podkreśla złożoność związku między testosteronem a otyłościąStało się to również widoczne w innym badaniu, w którym potwierdzono częstość występowania niskiego poziomu testosteronu u mężczyzn z cukrzycą typu 2, związanego ze zmianami BMI, obwodem talii, neuropatią, triglicerydami, CRP, glukozą, insuliną i HOMAIR, ale bez wzrostu niemego niedokrwienia mięśnia sercowego lub obwodowego stwierdzono chorobę tętnic Potwierdzają to inne badania łączące niski poziom testosteronu, ryzyko sercowo-naczyniowe i insulinooporność (do przeglądu ). Chociaż wiek jest związany z występowaniem MetS, młodzi mężczyźni z cechami MetS wykazują obniżony poziom testosteronua leczenie testosteronem u tych osób pozytywnie wpływa na redukcję masy ciała, przy jednoczesnym zmniejszeniu insulinooporności (IR). Dokładne mechanizmy patofizjologiczne odpowiedzialne za obniżony poziom testosteronu w otyłości są nadal badane , jednak wykazano, że hiperinsulinemia obniża poziom testosteronu w surowicy . Poziomy testosteronu są obniżone u mężczyzn z cukrzycą typu 2, z odwrotną zależnością między poziomem testosteronu a glikozylowaną hemoglobiną (HbA1c) i dzieje się to niezależnie od leków, takich jak statyny. U mężczyzn z niskim poziomem testosteronu w osoczu prawdopodobieństwo wystąpienia T2DM jest zwiększone, a kilka dużych prospektywnych badań wykazało, że niski poziom testosteronu T przewiduje rozwój T2DM u mężczyzn. Niski poziom testosteronu wiąże się ze zmniejszoną beztłuszczową masą ciała, a względna masa mięśniowa jest odwrotnie proporcjonalna do insulinooporności i stanu przedcukrzycowego

Działania niepożądane i środki ostrożności

Propionian testosteronu jest rodzajem SAA. Najczęstszym odwracalnym skutkiem ubocznym SAA ma charakter kosmetyczny. SAA stosowane doustnie mogą powodować hepatotoksyczność. Jednak nie ma doniesień opisujących hepatotoksyczność spowodowaną pozajelitowym stosowaniem preparatów AAS, które wydają się uszkadzać mięsień sercowy przy długotrwałym stosowaniu . Istnieje kilka skutków ubocznych stosowania AAS, takich jak; bóle głowy, podrażnienia przewodu pokarmowego, zatrzymanie płynów w kończynach, biegunki, bóle brzucha, tłusta skóra. Dodatkowo może wystąpić żółtaczka, zaburzenia miesiączkowania, nadciśnienie i zakażenia w miejscu wstrzyknięcia. Trądzik rozwija się u obu płci w okresie dojrzewania podczas leczenia AAS z powodu wydzielania naturalnego oleju łojowego i wzrostu gruczołów łojowych. Mężczyźni stosujący duże dawki SAA mogą mieć podwyższony poziom estrogenów w krążeniu, podobnie jak kobiety podczas normalnego cyklu miesiączkowego. Efekt ten jest wynikiem aromatyzacji testosteronu po części do estrogenów. Dlatego u mężczyzn przyjmujących duże dawki AAS można zaobserwować ginekomastię i ból piersi.
Przewlekłe działania niepożądane związane z nadużywaniem AAS obejmują trądzik, problemy z układem moczowo-płciowym, zaburzenia endokrynologiczne, zaburzenia neuropsychiatryczne, choroby wątroby i układu krążenia. Trądzik jest częstym działaniem niepożądanym stosowania AAS, obserwowanym w prawie 50% przypadków stosowania androgenów. Trądzik piorunujący i trądzik skupiony to najczęstsze formy trądziku związane z SAA . Pacjentów stosujących AAS należy ostrzec, że trądzik związany z SAA może się pogorszyć po suplementacji witaminą BGinekomastia i zahamowanie spermatogenezy są częstymi konsekwencjami stosowania SAA. Wysoka dawka AAS hamuje oś podwzgórze-przysadka-gonady z powodu ujemnego sprzężenia zwrotnego, a jej powrót do zdrowia może zająć tygodnie lub miesiące. W konsekwencji atrofia kanalików nasiennych w tym czasie może skutkować obniżoną płodnością lub niepłodnością . Co więcej, pacjenci mogą nadal doświadczać objawów hipogonadyzmu [zaburzeń erekcji, niskiego libido i niskiej witalności] nawet po odstawieniu AAS, aż do wyzdrowienia osi. Ostatnie doniesienia sugerują, że stosowanie cytrynianu klomifenu może przyspieszyć regenerację osi gonad

Właściwości chemiczne

Propionian testosteronu występuje w postaci białego lub prawie białego proszku lub bezbarwnego do bladożółtego, kryształów lub krystalicznego proszku. Jest dobrze rozpuszczalny w metanolu i etanolu, a praktycznie nierozpuszczalny w wodzie.

Używa

Propionian testosteronu jest lekiem z grupy androgenów i sterydów anabolicznych (SAA), który kieruje rozwojem męskiego fenotypu w okresie embriogenezy i dojrzewania. Jest szeroko stosowany przez sportowców i kulturystów w celu poprawy wydajności fizycznej. Propionian testosteronu był również używany do badania jego wpływu na ciężarne owce.